Wat is bevergaas?

Leestijd: 10 min.
Kennisbank

Wat is bevergaas?

Bevergaas is een specialistische oplossing die steeds belangrijker wordt in het Nederlandse waterbeheer en infrastructuurprojecten. Deze preventieve maatregel beschermt dijken, oevers en andere waterwerken tegen de graafactiviteiten van bevers. Met de toenemende beverpopulatie in Nederland zoeken steeds meer beheerders van waterwegen en natuurgebieden naar effectieve en diervriendelijke methoden om schade te voorkomen. In dit artikel ontdek je alles over bevergaas, de verschillende typen, toepassingen en het belang van duurzame oplossingen voor bevercontrole.

Wat is bevergaas en waar wordt het voor gebruikt?

Bevergaas is een speciaal ontwikkeld gaaswerk dat in de bodem wordt aangebracht om te voorkomen dat bevers zich ingraven in oevers, dijken en andere waterwerken. Het bestaat meestal uit stevig, duurzaam materiaal dat bestand is tegen de scherpe tanden en sterke graafcapaciteiten van bevers. Het gaas wordt verticaal in de grond geplaatst, meestal tot een diepte van ongeveer één meter, om het graafgedrag van bevers te ontmoedigen zonder het dier zelf te schaden.

De primaire functie van bevergaas is preventief: het beschermt cruciale infrastructuur zoals dijken, dammen en oevers tegen ondermijning door beveractiviteit. Wanneer bevers niet kunnen graven op plekken waar dat ongewenst is, worden ze natuurlijk gestimuleerd om hun activiteiten te verplaatsen naar gebieden waar ze minder schade veroorzaken.

Bevergaas wordt voornamelijk toegepast bij:

  • Waterkeringen en dijklichamen
  • Kwetsbare oevers langs waterwegen
  • Infrastructurele werken nabij water
  • Natuurvriendelijke oevers waar beveractiviteit gereguleerd moet worden

Waarom bevers een uitdaging vormen voor infrastructuur

De Europese bever (Castor fiber) is sinds zijn herintroductie in de jaren ’80 aan een indrukwekkende opmars bezig in Nederland. Deze natuurlijke wateringenieur vervult een belangrijke ecologische rol, maar kan ook aanzienlijke uitdagingen opleveren voor waterbeheer en infrastructuur.

Bevers staan bekend om twee soorten gedrag die problemen kunnen veroorzaken:

  • Graafactiviteit: Bevers graven holen en gangen in oevers, vaak met ingangen onder water. Deze kunnen tot 5 meter diep de oever in lopen.
  • Damconstructies: Bevers bouwen dammen die waterlopen kunnen blokkeren, wat tot ongewenste opstuwing en overstroming kan leiden.

De gevolgen van ongecontroleerde beveractiviteit kunnen ernstig zijn:

  • Verzwakking van dijklichamen, met potentieel gevaar voor doorbraak
  • Instabiele oevers die kunnen afkalven
  • Verstoring van waterafvoer in beheersgebieden
  • Schade aan nabijgelegen infrastructuur zoals wegen en fietspaden

In Nederland zijn er steeds meer meldingen van beveractiviteit in gebieden waar dit conflicteert met waterveiligheid en infrastructurele belangen, wat de vraag naar effectieve preventieve maatregelen vergroot.

Verschillende soorten bevergaas en materialen

Er zijn verschillende typen bevergaas beschikbaar, elk met eigen kenmerken en toepassingsgebieden:

Type bevergaas Materiaal Voordelen Nadelen
Traditioneel metalen gaas Verzinkt staal of RVS Duurzaam, stevige bescherming, lange levensduur Niet biologisch afbreekbaar, hogere milieubelasting
Kunststof bevergaas Versterkt polypropyleen Licht, corrosiebestendig, eenvoudige installatie Minder duurzaam bij sterke stroming of ijsvorming
Biobased bevergaas Natuurvezels met coating Milieuvriendelijk, gedeeltelijk biologisch afbreekbaar Kortere levensduur, hogere vervangingsfrequentie
Hybride systemen Combinatie van materialen Balans tussen duurzaamheid en effectiviteit Complexere installatie, specifieke toepassingen

De keuze voor het juiste type bevergaas hangt af van diverse factoren zoals de locatie, het beschermingsniveau dat nodig is, de natuurwaarden van het gebied en de duurzaamheidsdoelstellingen van het project. Steeds vaker wordt gekozen voor innovatieve geotechnische oplossingen zoals speciale versterkingsgrids die zowel bescherming bieden als passen binnen ecologisch verantwoord waterbeheer.

Correcte installatie van bevergaas

De effectiviteit van bevergaas hangt sterk af van de correcte installatie. Hierbij zijn enkele belangrijke richtlijnen:

  • Graaf een sleuf van minimaal 80-100 cm diep langs de oever
  • Plaats het gaas verticaal in de sleuf, met minimaal 30 cm boven de waterlijn
  • Zorg voor een goede verankering aan de onderzijde, eventueel met een omgeslagen rand
  • Vul de sleuf zorgvuldig en verdicht het materiaal zonder het gaas te beschadigen
  • Bedek het bovengrondse deel met een dunne laag aarde voor een natuurlijke uitstraling

Bij watergangen met wisselende waterpeilen moet rekening worden gehouden met de hoogste waterstand. Het gaas moet altijd voldoende hoog boven het water uitsteken om te voorkomen dat bevers er overheen kunnen klimmen.

Voor optimale bescherming wordt het gaas vaak in een L-vorm geïnstalleerd, waarbij een deel horizontaal wordt geplaatst om graafpogingen extra te ontmoedigen. De exacte installatiemethode varieert afhankelijk van de locatie en de specifieke eisen van het project.

Duurzaamheid en ecologische aspecten

Bij de keuze van bevercontrole-oplossingen speelt duurzaamheid een steeds grotere rol. Traditioneel metaalgaas is weliswaar effectief, maar heeft een grotere ecologische voetafdruk dan nieuwere, biobased alternatieven.

Moderne bevergaasoplossingen richten zich op:

  • Gebruik van gedeeltelijk of volledig biologisch afbreekbare materialen
  • Minimale verstoring van het natuurlijke oeverprofiel
  • Integratie met natuurvriendelijke oeverbescherming
  • Combinatie met vegetatie die oevers op natuurlijke wijze versterkt

Het streven naar duurzame oplossingen voor bevercontrole past binnen een bredere beweging richting ecologisch waterbeheer, waarbij technische maatregelen worden gecombineerd met natuurlijke processen. De uitdaging ligt in het vinden van de juiste balans tussen effectieve bescherming van infrastructuur en respect voor de ecologische functie van bevers in het waterlandschap.

Regelgeving en vergunningen rondom bevercontrole

De Europese bever is een beschermde diersoort onder de Wet natuurbescherming. Dit betekent dat voor maatregelen zoals het plaatsen van bevergaas in veel gevallen een ontheffing of vergunning nodig is. De regelgeving verschilt per provincie, maar over het algemeen gelden de volgende aandachtspunten:

  • Overleg met de provincie is meestal verplicht voordat maatregelen worden genomen
  • Er moet worden aangetoond dat de maatregel noodzakelijk is voor waterveiligheid of infrastructuur
  • Alternatieven moeten zijn overwogen (mitigatiehiërarchie)
  • De ingreep mag de staat van instandhouding van de beverpopulatie niet negatief beïnvloeden

Voor grootschalige projecten is vaak samenwerking nodig met natuurbeheerorganisaties en waterschappen. Een integrale aanpak, waarbij bevercontrole wordt ingepast in het bredere water- en natuurbeheer, heeft de voorkeur en vergroot de kans op vergunningverlening.

Veelgestelde vragen over bevergaas

Hoe lang gaat bevergaas mee? Jaarlijkse inspectie is aan te raden om te controleren op beschadigingen of ondermijning. Na hoogwater is extra controle verstandig.

Werkt bevergaas in alle seizoenen even effectief? Zeker, vaak wordt bevergaas gecombineerd met andere technieken zoals aangepast vegetatiebeheer of het creëren van alternatieve leefgebieden voor bevers.

Is bevergaas zichtbaar in het landschap? Bij correcte installatie is bevergaas nauwelijks zichtbaar omdat het grotendeels ondergronds zit en het bovengrondse deel kan worden bedekt met een dunne laag aarde waarin vegetatie kan groeien.

Door de juiste toepassing van bevergaas kunnen waterbeheerders en terreinbeherende organisaties de balans bewaren tussen het beschermen van cruciale infrastructuur en het respecteren van de belangrijke ecologische rol die bevers spelen in onze waterrijke omgeving.

Hoe kan ik bepalen of bevergaas nodig is voor mijn locatie?

Beoordeel eerst of er actieve beversignalen zijn zoals vraatsporen, graafactiviteit of dammen. Raadpleeg vervolgens een ecoloog of beverdeskundige voor een risico-inventarisatie. Overweeg bevergaas vooral bij kritieke infrastructuur zoals primaire waterkeringen of wanneer beverburchten dicht bij bebouwing liggen. Waterschappen kunnen vaak assisteren bij deze beoordeling en beschikken over kaarten met bekende beveractiviteit in uw regio.

Wat zijn de kosten van het installeren van bevergaas?

De kosten variëren sterk afhankelijk van materiaaltype, oeverlengte en toegankelijkheid van de locatie. Reken op ongeveer €50-150 per strekkende meter voor materiaal en installatie. Grootschalige projecten kunnen efficiënter zijn qua kosten per meter. Houd ook rekening met vooronderzoek, vergunningaanvragen (€1.000-2.500) en eventuele monitoringskosten. Biobased alternatieven zijn vaak duurder in aanschaf maar kunnen subsidie-technisch voordeliger zijn.

Hoe ga ik om met beveractiviteit tijdens de installatie van bevergaas?

Plan werkzaamheden bij voorkeur buiten het voortplantingsseizoen (mei-augustus). Voer een voorinspectie uit om actieve burchten te identificeren en houd voldoende afstand tot deze locaties (minimaal 50 meter). Werk in fasen om bevers geleidelijk te laten wennen aan veranderingen. Schakel een beverdeskundige in tijdens de werkzaamheden en zorg voor een gedragscode-ontheffing via de provincie of het waterschap. Bij onverwachte beveraanwezigheid moet het werk mogelijk tijdelijk worden stilgelegd.

Welke alternatieven zijn er voor bevergaas als deze oplossing niet passend is?

Er zijn diverse alternatieven zoals elektriciteitsdraden (stroomdraden) boven water, grindbedden die het graven ontmoedigen, of het strategisch plaatsen van basaltblokken. In sommige gebieden wordt gekozen voor het aanleggen van speciale ‘beverzonering’ waar bevers vrij kunnen leven, gecombineerd met intensieve bescherming van kritieke zones. Ook het aanbieden van alternatieve leefgebieden met zacht hout als voedselbron kan beveractiviteit sturen. De effectiviteit hangt sterk af van de specifieke situatie en lokale beverdruk.

Hoe beïnvloedt bevergaas de biodiversiteit van de oever?

Goed geïnstalleerd bevergaas heeft minimale impact op andere diersoorten. Zorg voor doorgangen voor kleine zoogdieren zoals otters en waterspitsmuizen door om de 50-100 meter openingen van 10-15 cm te laten. Kies voor natuurlijke begroeiing op het gaas en plant inheemse oevervegetatie aan. Monitoring na installatie is belangrijk om onbedoelde effecten op beschermde soorten tijdig te signaleren. Moderne ontwerpen integreren steeds vaker ecologische doorlaatbaarheid met effectieve beverbescherming.

Wat moet ik doen als ik beveractiviteit ontdek ondanks geïnstalleerd bevergaas?

Documenteer eerst de exacte locatie en aard van de activiteit met foto’s. Inspecteer het gaas op beschadigingen, verzakkingen of omzeiling (bevers die om het gaas heen graven). Neem contact op met de leverancier of installateur voor advies over reparatie. Meld de situatie bij het lokale waterschap en de provincie voor monitoring. Soms is aanvullende bescherming nodig in de vorm van uitbreiding van het gaas of combinatie met andere maatregelen. Voer reparaties zo snel mogelijk uit om verdere schade te voorkomen.

Hoe kan ik de effectiviteit van bevergaas monitoren en evalueren?

Stel een monitoringsplan op met regelmatige inspecties: maandelijks in het eerste jaar, daarna per kwartaal. Gebruik cameravallen om bevergedrag rond het gaas te observeren. Documenteer systematisch eventuele graafpogingen, schade aan het gaas of omzeiling. Leg de resultaten vast in een logboek of digitaal monitoringssysteem. Voor grotere projecten is het aan te raden samen te werken met een ecologisch adviesbureau dat gespecialiseerde monitoring kan uitvoeren en periodieke evaluatierapporten kan opstellen.
Deel dit artikel: